Wraak

Uit de antwoorden op de enquete over liefdesverdriet bleek dat wraakbehoefte een nu en dan weerkerend motief is bij breuken in relaties.

Is wraak altijd slecht?

Kan het, mits in subtiele vorm gepleegd, niet een natuurlijk verweer zijn van een mishandeld mens? Is het met sommige vormen van wraak misschien toch niet mogelijk iets recht te zetten? Of loopt wraak altijd uit de hand?

We vroegen sommige inzenders iets over hun ervaringen op dit gebied te vertellen.

Hieronder de verhalen met eventueel een reactie van Roel eronder:
(klik op een verhaal en scroll naar beneden om betreffende verhaal te lezen)


Carolien Roodvoets over vreemdgaan - Artikel
Verhaal 14 "Geluidsopname van haar ex"
Verhaal 13 "Afscheidsbrief van wraak"
Verhaal 12 "Uit de hand gelopen wraak na naaktfoto's"
Verhaal 11 "Waarschuwing ..."
(verwijderd op verzoek van schrijfster)
Verhaal 10 "Wraakbrief van een bedrogen Vlaamse"
Verhaal 09 "Lieve vrouwen die behoefte voelen zich te wreken"
Verhaal 08 "Vrouw die verslaafd is aan datingsites"
Verhaal 07 "Ava's achterhoofd"
(verwijderd op verzoek van schrijfster )
Verhaal 06 "Gepaste wraak"
Verhaal 05 "Stel je voor dat-ie morgen belt!" - het verhaal van Sayang met commentaar van Petra van der Loos
Verhaal 04 "Ik pakte een priem"
Verhaal 03 "Mijn afrekening" - het verhaal van een 16-jarige halfwees
Verhaal 02 "Wraak op haar, nu het omgekeerde"
Verhaal 01 "Mijn wraak achtervolgt mij" -van een vrouw die het hem heftig betaald zette ( en haar advies voor vrouwen met een getrouwde minnaar)


Wie volgt, met zijn of haar ervaring op dit gebied?
Mail naar roelvduijn@planet.nl

Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina





Uit de hand gelopen wraak
na naaktfoto's


Ik ben een vrouw van 48 jaar, getrouwd en heb 2 schatten van dochters van resp. 19 en 16 jaar. Ook was ik heel gelukkig en stond met beide benen in de wereld. Ben een gezelligheidsmens en leef onder het motto van: geniet van het leven, vaak duurt het maar even.
Medio 2008 maakte ik een profiel aan op chatten.nl. Gewoon om leuk te chatten met mensen en berichtjes uit te wisselen. Zo leer je weer meer nieuwe mensen kennen dacht ik uit het hele land. Friesland, Gelderland, enz.
Al snel kreeg ik vunzige berichten van mannen. Of ik wilde msnen, foto's wilde sturen, wilde daten. Maar dat wilde ik helemaal niet. Ik kreeg er al snel genoeg van, maar toen kreeg ik een berichtje van een man wat me toch wel aansprak. Hij had ook een jukebox en zo hadden we al snel gesprekstof. Al gauw gingen we ook smsen en draaide het toch uit op opwindende gesprekjes. Ook maakten we een afspraak om elkaar te ontmoeten in een hotel. Op de een of andere manier voelde ik me ontzettend
aangetrokken door die man.

We ontmoetten elkaar. Dronken en aten wat en toen zei hij dat hij een kamer geboekt had. Al snel lagen we met elkaar in bed. Ik na 26 jaar huwelijk, die nog nooit vreemd was gegaan.
Daarna mailde hij me en smste hij me. More and more zei hij. Daarna volgende nog meer ontmoetingen. Hij woonde dichtbij Apeldoorn , dus moest ik daar wel 100 km. voor rijden. Hij woonde alleen, had wel een LAT-relatie, maar zo konden we wel met elkaar naar bed zonder een hotel te boeken. Ik wist dat ik heel verkeerd bezig was en voelde me ontzettend schuldig, maar die aantrekkingskracht van die man. Ik liet nooit iets van mezelf horen en hoopte steeds dat het over zou zijn, maar dan weer een ecard of een sms dat ik magic was of een lieve mail. Dan was ik weer helemaal verkocht.

Toen ging hij ook foto's sturen van zichzelf. In zijn onderbroek en later ook naakt. Hij vroeg of ik dat ook wilde doen. Ik liet hem wachten, want hoe moest ik in godsnaam foto's van mezelf gaan maken? Naakt dan?? 's Avonds ging ik vroeg met mijn telefoon naar bed en gingen we opwindend smsen. Alles stiekem en mijn man en kids wisten van niets. Ik zei dat ik met toch wel schuldig voelde en dat ik ook mijn profiel op chatten.nl al had verwijderd en dat ik moest uitkijken dat ik niet verliefd op hem ging worden, wat ik toch eigenlijk al wel was. Hij zei dat hij ook niet meer op chatten.nl zat en dat hij zich ook wel schuldig voelde t.o.v. zijn vriendin. Maar toch ging alles door en was ik echt verliefd op die
man. Ik ging er mee naar bed en stond er mee op. Toen kreeg ik het in mijn hoofd om een nepprofiel aan te gaan maken op chatten.nl. Ik gaf me uit als een vrouw van 39 jaar en wat denk je?

Al snel kreeg ik een berichtje van een man met een heel verhaal. Hij had een LAT-relatie en om de sleur te doorbreken wilde hij iemand ontmoeten om spannende dingen mee te beleven. Toen zijn naam eronder. Toen ik dat las, stortte mijn wereld in. Ik hield hem aan het lijntje en het leek wel of ik 2 persoonlijkheden had. We regelden een afspraak voor een donderdag bij een cafe in Nijmegen en hij was helemaal hoteldebotel. Ook kreeg ik dus nog gewoon smsjes van hem, dat hij naar me verlangde. Tegelijkertijd stuurde ik ook naaktfoto's van mezelf naar hem en wilde weten of hij toch naar die
afspraak zou komen van die ander (die ik dus zelf was, maar niet ging of kon gaan).
Hij is dus naar dat cafe gegaan en ik zat hier helemaal in spanning, want ik wist dat hij een blauwtje zou lopen. 's Middags smste hij: komt het door onze dag, dat ik je zo mis? of door iets anders dat ik me zo voel? Nee, het komt door jou. Ook de tekst: liefde is: steeds weer verlangen naar die ander. Hij
zei me niets over die gemaakte afspraak en dat gelopen blauwtje natuurlijk.


Politie
Ik was woedend, maar bleef aardig doen. Ik was wel zo gekwetst. Ik maakte nog andere profielen aan en overal reageerde hij op met hetzelfde verhaal. Ook benaderde ik een vrouw waar hij contact mee had. Henk? zei ze . Ja, daar mail ik 's avonds mee en we sturen foto's naar elkaar. Toen typte ik een hele lange afscheidsmail, met de uitleg dat ik erachter zat, maar dat ik niet meer wilde. In plaats van op de verzendknop te drukken kreeg ik ineens een wraakidee. Ik ben anonieme brieven gaan typen en heb die naar bijna alle adressen in zijn dorp gestuurd. Dat je voor hem uit moest kijken, omdat hij niet van de vrouwen af kon blijven en weleens iemand zou kunnen verkrachten. Ook dat hij naar vieze plaatjes op internet zat te kijken.

Ook naar zijn werk heb ik zo'n brief gestuurd met een half ontblote foto van hem (bovenlichaam).
Toen ben ik gaan dreigen. Dat ik zijn huis in de fik kwam steken en eiste ik geld, anders zou ik naar de politie gaan en zeggen dat hij iemand verkracht had. Hij wist niet dat ik hierachter zat, maar hij dacht dat hij door iemand gestalked werd. Tegen mij zei hij toen dat hij het even rustiger aan moest gaan doen, want zijn vriendin was erachter gekomen van ons.

Toen op een ochtend: 15 april 2009, ging 's ochtends de bel om 6 uur. Ik schrok en dacht dat er met iemand iets vreselijks was gebeurd. Mijn man deed de deur open en een heel politieteam met
rechercheurs stond voor de deur. Ik werd verdacht van 3 x een artikel met een maximale straf van 9 jaar en ik moest mee naar het politiebureau van Apeldoorn . Hij had dus aangifte gedaan. Alles werd bij ons in beslag genomen. De pc's, telefoons en een hele huiszoeking. Ik werd ondervraagd en toen heb ik er alles uitgegooid. Tegen mijn man en kids is gezegd dat ik iemand bedreigd had. Ook heb ik moeten vertellen waarom ik het gedaan had. Na het verhoor werd ik in verzekering gesteld en oh, wat een verdriet. Mijn man helemaal overstuur, de kids al helemaal. Wat had ik ze toch aangedaan? Al gauw mocht ik 's middags weer naar huis, om thuis de situatie uit te leggen.

Mijn man en kids kwamen me halen, helemaal in Apeldoorn . Ik heb toen verteld dat ik iemand die ik van de chat kende bedreigd had, omdat hij gewoon loog en dom tegen me deed. Maar over dat vreemdgaan heb ik niets verteld. Kon het niet over me heen krijgen om mijn man dit aan te doen. Hij had vast wel een vermoeden, maar hij zweeg erover. De politie wilde ook mijn man nog verhoren, maar hebben dat toch maar gelaten. Ze wisten immers al snel dat hij van niets wist.
De andere dag konden we alle spullen ophalen in Harderwijk en verder moest ik wachten tot het onderzoek afgelopen was en justitie had beslist over deze zaak. Ik moest maar alvast een goede advocaat gaan zoeken zeiden ze. Op dat moment was ik liever dood dan levend.

Ik heb Henk nog opgebeld en mijn excuses aangeboden met een trillende stem en huilend en heb hem uitgelegd waarom ik het gedaan had en dat ik niet wist wat me toen bezielde. Hij heeft mijn excuses aanvaard, maar vertelde ook dat ik zijn leven had kapotgemaakt en dat hij nooit meer iets van me wilde horen, op wat voor een manier dan ook. Hij zou ook de politie zeggen dat een gevangenisstraf voor hem niet hoefde. De politie zei naderhand nog tegen mij, dat ze zijn pc niet in beslag konden nemen voor bewijs, want die had hij uit woede in de plomp gegooid en doormidden gekliefd.

Ondertussen maar wachten en wachten en steeds maar weer kijken, of ik toch niet nog iets van hem zou horen. Maar nee, alles bleef stil. Toen in augustus 2009 werd ik gebeld door justitie en werd er medegedeeld dat de zaak geseponeerd zou worden, maar wel met een jaar proeftijd. Ik was zo blij als een klein kind, maar ook nog steeds verdrietig. Ik heb nog 1 sms gestuurd met daarin: de zaak word geseponeerd, dank je voor dit en good luck. Toen kreeg ik van hem: weet ik, gisteren contact gehad met justitie. Praten altijd beter. Gr. Henk Hoop

Nu is alles alweer een tijdje voorbij, maar toch laat het me niet los. Waarom heb ik toch zo gehandeld? Dit kan je toch geen wraak meer noemen? Ook kan en kon ik er met niemand over praten. Alleen met de politie. Waarom heb ik hem niet gebeld en gewoon gezegd dat ik hem een klootzak vond? Ik die nog nooit een vlieg kwaad gedaan heb en dan tot zoiets in staat?
Ook hoopte ik toch stiekem met de feestdagen op nog een sms of een kaartje, alleen maar dat ik dan weet dat hij me vergeven heeft ofzo. Verder niets. Maar nee, ik hoor nooit meer iets van hem. Het was zo'n fijne tijd, maar met zo'n triest einde. En dat alleen maar door mijn toedoen. Ik hoop gewoon dat ik het eens los kan laten en dan nooit maar dan ook nooit meer aan deze tijd hoef te denken.

Ria, Harderwijk






Terug naar Liefdesverdriet Introductiepagina